

Eduardo e Carmiña
Vestidos de gala nunha festa do vran. Eduardo foi concelleiro
16207 0 3
Fecha de la foto
Para comentar inicia tu sesión aquí

Para comentar inicia tu sesión aquí

eduardoggon · 28/05/2014 17:49
Cando este home chegóu a Vilagarcía empezaban a funcionar as ventas a plazos. Roupas da casa, de vestir, calzado, mobles. ¡de todo! Este home chamado Eduardo tiña unha finura que parecía impropia de aquéles anos. Trataba á xente coma si todos fóramos amigos, é esto, por veces da malos resultados, porque á certas persoas que non teñen a cultura da amistade, rompe moi pronto está línea é ten que botarse fôra de lugar, porque non encaixa nesa vida á que eu me estóu referindo. A mín me respetaron sempre, a pesares de ser moi xoven cando o coñecín. Pero eu tamén supen corresponder co mesmo respeto. Non todos somos iguais. Por éso este home escalóu peldaños na vida que tivo posteriormente en Vilagarcía. Presidente ou directivo de certa talla das sociedades que estaban destinadas para él. Seguro que foi algo importante no equipo de fútbol, no Arosa S.C. ou no Recreo Liceo, Mercantil, etc. Non teño datos, porque eu me ausentéi de Arousa e ésa vida non a coñecín, nin de cerca ou de lexos. Pero estando este home polo medio, calquer cousa tiña outro valor. Porque era moi bó en todo. Falo así a pesares de que nunca me dou nada... Pero sabía o que había detrás de ése nombre. Sempre me recibía cunha sonrisa moi familiar. A xente que tiña alí as súas pólizas estaba encantada. Había a sección dos seguros é logo a sección comercial, dónde actuaba meu amigo Chúa. Que era moi apreciado polo seu empresario D. Eduardo. Si todo-los patronos foran coma él seguro que este país non tendría seis millóns de parados e moita xente pasando fame. Había que velo, como eu o vin. O equipo contrario era un equipo que nin siquera ten cura na parroquia, por falta de cartos... EGG. 28514.

eduardoggon · 26/05/2014 22:13
Eu coñecín Eduardo Martínez Taboada nada máis chegar a Vilagarcía para facerse cargo da Compañía de Seguros "LA FE". Mentras non tiña dónde meterse, fixo da casa de Anuncio Mouriño, da Funeraria de San Roque, chea de ataúdes por todas partes, a súa primeira oficina. Quizá fóra mentras lle habilitaban o local que logo estrenarían, alí, moi cerca da Iglesia de Santa Eulalia de Arealonga. Foi sempre un home moi respetuoso con todos os demáis. E si ésos "demáis" tiñan unha póliza de Seguros "LA FE", daquéla variaba moito. No comercial era un fenómeno e no plan amistoso, como para quitarse o sombreiro... Debió de ser allá por el año 1946 aproximadamente los comienzos desde que yo conocí a este hombre. Pasaron unos años que yo lo perdí de vista, porque yo no vivía en Arousa. Pero como las desgracias nunca vienen solas tengo que presentarme en el Tanatorio de Arosa, dónde dejaron a mi padre, para prepararlo en su despedida. Tuve que tratar con su hijo, también Eduardo y le dije que había tratado bastante a su padre y se me abrieron las puertas de par en par. No tengo más que agradecimiento hacia esta empresa. Mi padre había fallecido... Pues, para este hombre vaya mi recuerdo muy respetuoso. Y que nadie piense que me dió algo. ¡No! Pero siempre me trató muy bien. Y esto, no tiene precio, según mi criterio... En casos así, los "pelotas", siempre consiguen algo que yo no conseguiré nunca. Comentario de E. García G. - Santiago

maritemontesinoscastro · 24/09/2013 13:42
Lo conocí desde muy pequeña en la Fe. Era muy educado y cariñoso con los niños. Mi madre iba muchas veces a comprar, sobre todo, telas. Cuando empecé mi ajuar comprabaallíi las telas de sábanas y manteles para bordarlas. El comedor que tengo en Tomiño también es del comercio, mi padre nos lo regaló. D. Eduardo era un caballero.

Eduardo e Carmiña
Vestidos de gala nunha festa do vran. Eduardo foi concelleiro
16207 0 3
Fecha de la foto
REDES SOCIALES
ME INTERESA
Si está interesado/a en adquirir esta imagen desde PHOTTIC le trasladaremos su interés al propietario para que se pongan en contacto entre ustedes.
Los datos aportados serán enviados entre ustedes y Phottic no se hace responsable de su tratamiento ni del uso que puedan hacer de los mismos.
*Para poder solicitar al propietario su interés en la foto debe estar previamente logueado
eduardoggon · 28/05/2014 17:49
Cando este home chegóu a Vilagarcía empezaban a funcionar as ventas a plazos. Roupas da casa, de vestir, calzado, mobles. ¡de todo! Este home chamado Eduardo tiña unha finura que parecía impropia de aquéles anos. Trataba á xente coma si todos fóramos amigos, é esto, por veces da malos resultados, porque á certas persoas que non teñen a cultura da amistade, rompe moi pronto está línea é ten que botarse fôra de lugar, porque non encaixa nesa vida á que eu me estóu referindo. A mín me respetaron sempre, a pesares de ser moi xoven cando o coñecín. Pero eu tamén supen corresponder co mesmo respeto. Non todos somos iguais. Por éso este home escalóu peldaños na vida que tivo posteriormente en Vilagarcía. Presidente ou directivo de certa talla das sociedades que estaban destinadas para él. Seguro que foi algo importante no equipo de fútbol, no Arosa S.C. ou no Recreo Liceo, Mercantil, etc. Non teño datos, porque eu me ausentéi de Arousa e ésa vida non a coñecín, nin de cerca ou de lexos. Pero estando este home polo medio, calquer cousa tiña outro valor. Porque era moi bó en todo. Falo así a pesares de que nunca me dou nada... Pero sabía o que había detrás de ése nombre. Sempre me recibía cunha sonrisa moi familiar. A xente que tiña alí as súas pólizas estaba encantada. Había a sección dos seguros é logo a sección comercial, dónde actuaba meu amigo Chúa. Que era moi apreciado polo seu empresario D. Eduardo. Si todo-los patronos foran coma él seguro que este país non tendría seis millóns de parados e moita xente pasando fame. Había que velo, como eu o vin. O equipo contrario era un equipo que nin siquera ten cura na parroquia, por falta de cartos... EGG. 28514.
eduardoggon · 26/05/2014 22:13
Eu coñecín Eduardo Martínez Taboada nada máis chegar a Vilagarcía para facerse cargo da Compañía de Seguros "LA FE". Mentras non tiña dónde meterse, fixo da casa de Anuncio Mouriño, da Funeraria de San Roque, chea de ataúdes por todas partes, a súa primeira oficina. Quizá fóra mentras lle habilitaban o local que logo estrenarían, alí, moi cerca da Iglesia de Santa Eulalia de Arealonga. Foi sempre un home moi respetuoso con todos os demáis. E si ésos "demáis" tiñan unha póliza de Seguros "LA FE", daquéla variaba moito. No comercial era un fenómeno e no plan amistoso, como para quitarse o sombreiro... Debió de ser allá por el año 1946 aproximadamente los comienzos desde que yo conocí a este hombre. Pasaron unos años que yo lo perdí de vista, porque yo no vivía en Arousa. Pero como las desgracias nunca vienen solas tengo que presentarme en el Tanatorio de Arosa, dónde dejaron a mi padre, para prepararlo en su despedida. Tuve que tratar con su hijo, también Eduardo y le dije que había tratado bastante a su padre y se me abrieron las puertas de par en par. No tengo más que agradecimiento hacia esta empresa. Mi padre había fallecido... Pues, para este hombre vaya mi recuerdo muy respetuoso. Y que nadie piense que me dió algo. ¡No! Pero siempre me trató muy bien. Y esto, no tiene precio, según mi criterio... En casos así, los "pelotas", siempre consiguen algo que yo no conseguiré nunca. Comentario de E. García G. - Santiago
maritemontesinoscastro · 24/09/2013 13:42
Lo conocí desde muy pequeña en la Fe. Era muy educado y cariñoso con los niños. Mi madre iba muchas veces a comprar, sobre todo, telas. Cuando empecé mi ajuar comprabaallíi las telas de sábanas y manteles para bordarlas. El comedor que tengo en Tomiño también es del comercio, mi padre nos lo regaló. D. Eduardo era un caballero.